O BATER DAS ONDAS

Ai! Canto arelo volver a estar naquelas noites de verán nas que estaba na miña

casa da praia escoitando o bater das ondas! Ese son para min é inigualable. Síntome

como un mariñeiro que  vai quedando durmido no medio do inmenso océano cunha

sintonía tan agradable que me fai deixar de pensar neses problemas que teño e que

non me deixan tranquilo. Ai! Se o tivera todos os días creo que nunca estaría de mal

humor! Sei tamén que nunca me cansaría nin de escoitar ese fermoso son nin de

ver o mar porque cando o miro, ademais de velo cunha cor azul engaiolante, sempre

hai algún barquiño que o decora.

De feito se pecho os ollos escoito ese lene e monótono son.

Ángel Rodicio

López